Bulgaars staatsman (Lowetsj bij Plewna 11 Mrt 1854 - Berlijn 21 Oct.1929), was eerst advocaat, van 1884-1886 minister van Justitie en in 1886 ministerpresident; toen begon zijn strijd tegen de leidende politicus Stamboelow; hij stichtte (1893) de liberale partij en was van 1899-1900 minister van Binnenlandse Zaken. Na de nederlaag in de Tweede Balkanoorlog werd hij in Juli 1913 opnieuw ministerpresident, was gedwongen tot de ongunstige vrede van Boekarest en voerde sindsdien een aan Rusland vijandige politiek.
In Wereldoorlog I bewerkte hij de aansluiting van Bulgarije bij de Centralen. In Juni 1918 moest hij aftreden en na de nederlaag van Duitsland vluchten. De regering Stamboelijski veroordeelde hem bij verstek tot levenslange gevangenisstraf. Hij schreef in 1923 zijn memoires als Bulgarien und die Weltkrise.
