zijn omstandigheden door welke de strafrechter de vrijheid krijgt om lager te straffen dan de minimumstraf op het misdrijf in de wet gesteld. Daar het Nederlandse strafrecht (behalve in het fiscale strafrecht) niet speciale minima kent, doch slechts het algemene minimum van één dag gevangenis (art. 10 W.v.Sr.), één dag hechtenis (art. 18 W.v.
Sr.) of 50 cent geldboete (art. 23 W.v.Sr.), spelen verzachtende omstandigheden, zoals bijv. de verminderde toerekenbaarheid, slechts een rol bij de rechterlijke straftoemeting, die ligt tussen het algemeen minimum en het op het speciale delict gestelde maximum.Wel kent het Nederlandse strafrecht strafverminderende omstandigheden, dat zijn de omstandigheden, die het op het speciale delict gestelde maximum verlagen. Zo bepaalt de wet, dat bij poging en medeplichtigheid het strafmaximum met een derde wordt verminderd (artt. 45 en 49 W.v.Sr.), en dat bij bepaalde jeugdige leeftijd het maximum wordt gehalveerd (art. 39 ter W.v.Sr.). Ook bij bijzondere delicten worden soms bepaalde strafverminderende omstandigheden genoemd (art. 259 W.v.Sr.). Indien het delict in deelneming wordt begaan werken de persoonlijk strafverminderende omstandigheden alleen voor hem wie zij persoonlijk betreffen (art. 50 W.v.Sr.).
