Londense schouwburg in Waterloo Bridge Road, in 1818 geopend onder de naam Coburg Theatre, in 1833 door een bezoek van kroonprinses Victoria herdoopt in The Royal Victoria Theatre en al spoedig populair The Old Vic genoemd. In die jaren speelde men er de oude melodrama’s.
In 1871 werd het een Music Hall en in 1881 heropend als The Royal Victoria Hall and Coffee Tavern door Emma Cons, die in 1898 haar nicht, Lilian Baylis, aan wie het Engelse theaterleven zoveel te danken heeft, in de directie opnam. Toen Lilian Baylis in 1914 de algehele leiding overnam, bestemde zij The Old Vic tot een permanente Shakespeare-schouwburg waar tussen 1914 en 1923 het gehele oeuvre van deze dichter op volmaakte wijze ten tonele werd gebracht. Tijdens de bombardementen in 1940-1941 werd het gebouw zwaar beschadigd, zodat het gezelschap van The Old Vic thans tijdelijk op tournée is of in het West End speelt, tot de opening van het nieuwe National Theatre. In Nederland gaf The Old Vic tijdens het Holland Festival in 1950 Hamlet en She stoops to conquer en in 1952 King Lear.Lit.: Edward J. Dent, A Theatre for Everybody; The Story of the Old Vic and Sadler’s Wells (London 1945); John Booth, A Century of Theatre History 1816-1916: The Old Vic (London 1917); Gicely Hamilton and Lilian Baylis, The Old Vic (London 1935); Harcourt Williams, FOUR Years at the Old Vic 1929-1933 (London 1935); Idem. Vic-Wells The Work of Lilian Baylis (London 1938); Audery Williamson, Old Vic Drama, a Twelve Years Study of Plays and Players (London 1948).
