noemt men de houding van de staat en andere openbare lichamen t.o.v. de sociale kwestie, d.w.z. de vraag, hoe de toestand van de economisch zwakke bevolkingsgroepen, inzonderheid van de loonarbeiders, verbeterd kan worden. Men onderscheidt in de sociale politiek verschillende richtingen.
Zo vatte de Manchesterse richting het arbeidersvraagstuk als een zuivere loonkwestie op. Haar aanhangers waren meestal tegen een overheidsingrijpen m.b.t. arbeidersbescherming en -verzekering. Lijnrecht hiertegenover staat het socialisme, dat de bestaande maatschappij-vorm radicaal wil veranderen. Een tussenstandpunt nemen zij in, die binnen het kader van de bestaande maatschappelijke orde streven naar sociale hervormingen. De grote promotor van deze opvattingen is het zgn. katheder-socialisme geweest en vnl. van die zijde kwam de stoot tot onze tegenwoordige sociale wetgeving.Vooral tijdens en na Wereldoorlog II is de drang naar sociale zekerheid sterk naar voren gekomen, d.w.z. naar bestaanszekerheid voor de arbeider bij werkloosheid, ziekte, ongeval, invaliditeit, onvolwaardigheid, kinderzegen, ouderdom. Bovendien is de grondslag van de sociale politiek geleidelijk verbreed. Richtte zij zich aanvankelijk vrijwel uitsluitend op de arbeiders in loondienst, thans omvat zij ook andere economisch zwakken, zie ook arbeid, arbeider, sociale verzekering en sociale wetgeving.
