genaamd Il Moro (Milaan 1451 - Loche, Frankrijk, 17 Mei 1508), hertog van Milaan, was de zoon van hertog Galeazzo Maria Sforza (zie Sforza). Zijn neef Giovanni Galeazzo werd na de dood van diens vader hertog onder regentschap van zijn moeder (1481).
Lodovico, een krachtig veldheer, wist zich spoedig van het regentschap meester te maken en, toen Giovanni in 1494 stierf (misschien door hem vermoord), zelf als hertog erkend (een broer van Giovanni werd opgesloten).Hij had zich eerst bij de Franse koning Karel VIII aangesloten en daardoor diens veldtocht naar Napels mogelijk gemaakt (1492-1495). Maar toen deze expeditie niet gunstig afliep, sloot hij zich vóór de terugkeer van de koning bij de anti-Franse coalitie (keizer, Venetië, paus) aan. Hij slaagde er niet in Karel VIII tegen te houden en moest vrede met hem sluiten (1495) en beloven, de Fransen door zijn hertogdom te laten trekken. De nieuwe Franse koning, Lodewijk XII, ondernam een nieuwe veldtocht tegen Italië en begon met Milaan te veroveren (1499). Lodovico keerde met een leger het volgend jaar terug en verdreef een ogenblik de Fransen, maar werd 9 Apr. 1500 tot capitulatie gedwongen en gevangengenomen.
De overige tijd van zijn leven bracht hij in Franse gevangenschap te Loche door. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Massimiliano Sforza. Lodovico behoort tot de echte Renaissance-vorsten van die tijd: hij was ontzettend wreed, regeerde als een tyran, hield van de oorlog en achtte zich de beheerser van Italië. Zijn leven was losbandig, zijn hof in hoge mate lichtzinnig. Maar hij hield er van kunstenaars (o.a. Leonardo da Vinci) en geleerden in zijn omgeving te hebben, getuigde zelf van grote geleerdheid en kunstzin; zijn hof was ook een der schitterendste van Europa.
Lit.: F. Malaguzzi-Valeri, La corte di Lodovico il Moro, 4 dln (Milano 1913-’23); Pélissier, Louis XII en Ludovic Sforza, 2 dln, 1896; S. A. Nulli, Ludovic le More, Fr. vert. (Paris 1932).
