Duits schilder en graficus (Wenen 21 Jan. 1804 - München 8 Febr. 1871), was de belangrijkste vertegenwoordiger der Zuidduitse Biedermeierachtige romantiek en de poëtische schepper en vertolker van een Duitse sprookjeswereld. Hij was een leerling van Ludwig Schnorr v.
Carolsfeld, maar in hoofdzaak autodidact. Hij was bevriend met Franz Schubert. In 1828 vestigde hij zich te München, waar hij meestal werkzaam was en kwam onder de invloed van Peter Cornelius. Zijn œuvre is buitengewoon groot; een van zijn bekendste vroege werken Ritter Kurts Brautfahrt (1835-’40) is in 1931 met het Münchense „Glaspalast” verbrand. Kort na zijn huwelijk met Louise Sachs, een nakomelinge van Hans Sachs (1842) ontstond Ritter Kuno v. Falkensteins Ritt. Zeer populair zijn o.a. ook Die Morgenstonde (1858), Die Hochzeitsreise (1862) en Rübezahl (1862), alle in de Schackgalerie te München.
Beroemd werd hij door zijn bekoorlijke, dichterlijke reeksen Aschenbrödel (1852-’57), Sieben Raben (1857) en Märchen v. d. Schönen Melusine (1868-’69). Naast talrijke grote muurschilderingen vervaardigde hij ook voortreffelijke illustraties.Bibl.: Briefwechsel m. Möricke, uitg. d. Bächtold (1890) en H. W. Rath (1920).
Lit.: O. Weigmann, S., d. Meisters Werke in 1265 Abb. (Klassiker der Kunst, 1906); H. Busch, M. v. S. (Königstein i. T. 1949); Eugen Kalkschmidt, M. v.
S., der Mann u. d. Werk (2. Ausg. München 1952).
