Nederlands Arabist (Herborn 25 Febr. 1749 - Leiden 12 Aug. 1793), zoon van Jan Jacob Schultens (hoogleraar te Leiden 1749-1778) en kleinzoon van Albert Schultens, studeerde te Leiden Arabisch en Hebreeuws. Nadat hij reeds in 1772 een Anthologia sententiarum Arabicarum had uitgegeven, vertrok hij naar Engeland, om te Oxford en te Cambridge de studie der Oosterse talen voort te zetten.
Ook werd hij aldaar tot magister benoemd. Na zijn terugkeer werd hij hoogleraar in de Oosterse letterkunde te Amsterdam (1773). Zes jaar later aanvaardde hij een dergelijk professoraat te Leiden. Hier hield hij bij het neerleggen van zijn rectoraat (1788) de beroemde rede De ingenio Arabum. Hendrik Albert was de markantste figuur van het oriëntalistengeslacht der Schultensen; zijn invloed op de studiën na hem in binnen- en buitenland is zeer groot geweest.Bibl.: Anthologia sententiarum arabicarum (1772); Meidanii proverbiorum arabicorum pars (1795).
Lit.: J. Nat, De studie v. d. Oostersche talen in Ned., diss. A’dam (1929); J. Fück, Die arab. Studien in Europa, in: Beitr. zur Arabistik, Semitistik u.
Islamwiss., hrsg. v. R. Hartmann u. H. Scheel (Leipzig 1944).
