Frans romanschrijver (Angers 26 Dec. 1853 - Parijs 20 Juli 1932), studeerde te Parijs in de rechten en werd hoogleraar aan de Katholieke universiteit te Angers. In de Parijse bladen maakte hij zich bekend door schilderingen van het leven in de provincie (in 1896 verzameld onder de titel En province).
In 1884 gaf hij onder pseud. Bernard Seigny zijn eerste roman uit: Stéphanette, en in 1888 een roman uit de geleerdenwereld, waardoor hij beroemd werd, nl. Une tache d’encre. Bazin’s voornaamste werken La terre qui meurt en Les Oberlé hebben een zekere nationalistische en regionalistische strekking.Bibl.: reisschetsen voor het Journal des Débats; A l’aventure (1890); Sicile (1893); Les Italiens d’aujourd’hui (1894); Terre d’Espagne (1893).De romans: Madame Corentine (1893) ; Humble amour (1894) ; De toute son âme, een gematigd realistische roman uit de arbeidersklasse (1897); La terre qui meurt (1899)» Les Oberlé (1901), in de tegenwoordige Elzas spelende, in 1902 voor het toneel bewerkt; Récits de la montagne et de la plaine (1904); l’isolée (1905); Questions littéraires et sociales (1906); Le blé qui lève (1907); Mémoires d’une jeune fille (1908); La Barrière (1910) ; Douce France (1911) ; Davidée Birot (1912) ; Les Nouveaux Oberlé (1919); Charles de Foucault (1921); Ils étaient quatre petits enfants (1922); Baltus le Lorrain (1926); Pie X (1928); Le roi des archers (1929) ; Magnificat (1931) ; Ghampdolent (1931)*
Lit.: A. de Bersaucourt, R. B., biographie critique (1910); Ch. Baussan, R. B. (1925); F. Mauriac, R. B. (1931); H.
K. Hafner, R. B., peintre de la vie rurale (1935).
