Nederlands rechtsgeleerde (Nichtevecht 26 Apr. 1786 - Den Haag 25 Aug. 1850), uit een patricisch geslacht, was, na aanvankelijk niet zeer gelukkig werkzaam te zijn geweest in de handel, van 1809 af tot 1841 procureur bij verschillende rechtscolleges in Amsterdam en Den Haag, waarna hij nog 9 jaar verbonden was aan het ministerie van Justitie. Bekend is hij vooral gebleven door zijn Handboek voor de burgerlijke regtsvordering (Amsterdam 1839), dat nog steeds de vraagbaak bij uitnemendheid is omtrent de onmiddellijke voorgeschiedenis der wet Regterlijke Organisatie en van het Wetb. v. burgerlijke regtsvordering, en door zijn Formulierenboek der onderscheidene akten behoorende tot de burgerlijke regtsvordering (2 dln, Amsterdam 1839), dat vele drukken beleefde (de laatste, 8ste, is van 1937).
Ook gaf hij uit Verzameling van arresten van den Hoogen Raad, na zijn dood door anderen voortgezet (Amsterdam 1840-1903).Lit.: W. M. C. Regt, Genealogie v. h. geslacht v. d. H., in: Maandbl. De Ned. Leeuw XLVI (1928), 343.
