Frans dichter (Venetië 19 Febr. 1532 - Parijs 1589) uit de kring, bekend onder de naam Pléiade, was de onechte zoon van den humanist Lazare de Baïf. Hij ontving van zijn vader een zeer zorgvuldige opleiding, waarbij van zijn 1 ide jaar af de acht jaar oudere Ronsard zijn studiemakker was en tevens zijn leermeester in de Franse dichtkunst.
Hij bezat een buitengewoon gemak van versificatie en heeft zijn reputatie geschaad door veelschrijverij. Zijn meest bekende dichtbundel is Mimes, enseignements et proverbes (1576), die reeds in zijn tijd veel succes oogstte. Bijzonder beroemd was in zijn tijd zijn sonnet op de Roman de la Rosé, ter ere van de SintBartholomeusnacht, dat ook zeer bekend is geworden. Bovendien vertaalde of bewerkte hij een aantal gedichten van Griekse en Latijnse klassieken, bewerkte een systeem om de Franse versbouw in overeenstemming te brengen met de klassieke en schreef een bundel Latijnse verzen. In 1567 stichtte hij de Académie de musique et de poésie, met de bedoeling nauwer verband te brengen tussen dichtkunst en muziek. Deze Académie bestond slechts tot 1584. Zijn huis te Parijs was beroemd wegens de schone concerten die er uitgevoerd werden en die Karei IX en Hendrik III herhaaldelijk bijwoonden.BibL: Editie door Marty-Laveaux (1881-1890) in 5 dln.
Lit.: Augé-Chiquet, La vie, les idéés et 1’ceuvre de J.-A. de B. (1909); H. Chamard, Histoire de la Pléiade (1944).
