is een der zgn. pseudepigrafen van het Oude Testament, behandelt op de wijze van de Midrasj Genesis 1 tot Exodus 12 naar de indeling in Jubilaeën, d.w.z. perioden van 49 (7 maal 7) jaren. Het oorspronkelijke boek was geschreven in het Hebreeuws of Aramees; overgeleverd is het ons in Aethiopische en Latijnse tekst, die blijkbaar uit het Grieks vertaald zijn.
Het is waarschijnlijk in de 2de eeuw v. Chr. vervaardigd. De schrijver heeft een bijzondere belangstelling voor chronologie (reeds blijkend uit de indeling) en voor wetgeving. Verder komen in het boek vele voorspellingen voor.Bibl.: uitg. v. d. Aethiop. tekst d. R. H. Charles (Oxford 1895), Duitse vert. d. E.
Littmann in: Die Apokryphen, hrsg. v. E. Kautsch (2de dr., 1921), Eng. vert. d. R. H. Charles, Apocrypha in Engl. (1913).
Lit.: H. Rönsch, Das Buch der J. (1874); P. Riessler, Altjüd. Schrifttum (1928).
