Spaans literator (Laujar, prov. Almerla, 14 Oct. 1879 - Madrid 9 Apr. 1936), heeft in het eerste kwart van onze eeuw een grote naam verworven.
Als lyrisch dichter behoort hij tot het Modemismo. Zijn briljante muzikale gaven kwamen hier tot een rijke ontplooiing. Later, toen de school van Ruben Dario in verval geraakte, richtte Villaespesa zijn poëzie naar die van andere Spaanse en buitenlandse dichters.Te vlot en gemakkelijk van aard, bereikte hij slechts in enkele bundels, zoals Rapsodias en Tristitia rerum (1906), een innige en oprechte poëzie. Sentimenteel en romantisch in de trant van Zorrilla , mist hij de tedere intimiteit van een Gustavo Adolfo Bécquer. Als Zorrilla hield Villaespesa veel van rijke zwier, van muzikaliteit, van Oosterse en Spaanse onderwerpen en figuren, zoals de titels van sommige van zijn gedichten al bewijzen: El mirador de Lindaraxa, Ajimeces de ensueño, El velo de Iris, Retablo medieval. De vorm waarin hij zijn verzen schreef is bewonderenswaardig. Hij heeft enkele volmaakte sonnetten nagelaten, zoals Alma Española.
Van zijn dramatische werken oogstte El Alcazar de las Perlas veel succes. Niettemin worden dit en ook vele andere stukken van de auteur gekenmerkt door onwaarachtigheid. Zij zijn niet vrij van effectbejag. Personen en onderwerpen zijn zeer conventioneel.
