heet in het Romeinse recht de huiszoon d.i. in het agnatisch familieverband de zoon of geadopteerde zoon, van welke leeftijd ook, die onder de patria potestas van de vader (pater familias) staat. Hij heeftgeen eigen vermogen; al wat hij verwerft, valt in het vermogen van de pater.
Hij is echter wel handelingsbekwaam, mits ouder dan 14 jaar {puber), maar zijn verbintenissen kunnen eerst op zijn vermogen verhaald worden nadat hij sui iuris, dus op zijn beurt pater familias geworden is, hetzij door de dood van At pater, hetzij door emancipatio. In de practijk werd het gewoonte aan de filius familias bepaalde zaken en geld in handen te laten, waarop diens recht soms met eigendom vrijwel gelijk kwam (peculium) en het praetorische recht ontwikkelde middelen om de pater aansprakelijk te stellen voor zekere verbintenissen van de zoon.Lit.: Gabriel Micolier, Pécule et Capacité patrimoniale (Lyon 1932).
