hertog van Gelre en graaf van Zutphen (12 Mrt 1336 -24 Aug. 1371), was de tweede zoon van hertog Reinald II en Eleonora Plantagenet (Anjou), zuster van koning Edward III van Engeland. Van 1350 af bestreed hij zijn broeder, hertog Reinald III, waarbij hij zich aansloot bij de partij der Bronkhorsten.
De twisten werden bij herhaling door verdragen afgebroken. Zo werd in 1353 bepaald, dat Eduard zeven jaren lang het vorstendom zou besturen. Eduard versloeg zijn broeder 25 Mei 1361 bij Tiel en nam hem gevangen. Zijn regering wordt als krachtig geprezen. Hij verloofde zich met Catherina, dochter van hertog Albrecht van Beieren, ruwaard van Holland en Zeeland, doch werd, eer zijn huwelijk voltrokken kon worden, na afloop van de slag bij Baesweiler door een schot uit zijn eigen troepen zodanig getroffen, dat hij aan de bekomen verwonding spoedig overleed. In deze slag had hij de overwinning behaald op hertog Wenzel van Brabant als bondgenoot van zijn zwager Willem van Gulik. Hertog Eduard werd begraven in de abdij van ’s-Gravendaal.DR A. J. MARIS
Lit.: L. E(ngelberts), De hertogen uit het Huis van Nassau, in Geld. Volksalmanak, 1902, blz.45; M. A. M. ’s-Gravesande Guicherit, De partijschap der Hekerens en Bronkhorsten, in: Pantheon. Tijdschrift, 1855, I, blz. 146-153 en 163-172; H. Oidtmann, Die Schlacht bei Baesweiler am 22. August 1371 (Geilenkirchen 1905); J. Th. De Raadt, La bataille de Basweiler (22 août 1371), in: Annales de la Soc. d’Archéol. de Bruxelles, XI (1897), blz. 278, 448; XII (1898), blz. 68, 234, 341; J. A. Hoens, Slag van Baesweiler (1371), in: Limburg’s Jaarboek, XXVI (1920), blz. 73.
