Engels toneelspeler (Gray’s Inn, Londen 17 Mrt 1789 of 4 Nov. 1787 Richmond 15 Mei 1833), zoon van een actrice, kwam op 15-jarige leeftijd bij het toneelgezelschap van Samuel Jerrold, waarmee hij 9 jaar lang de provincies doorreisde en aldus zijn talent ontwikkelde. In 1814 debuteerde hij met groot succes als Shylock in het Drury Lane Theatre.
Hoewel zijn talent ruig en ongeschoold was, gold hij spoedig als ongeëvenaard in dramatische rollen, die hij met feilloze intuïtie speelde. Het sterkst bleek hij in de uitbeelding van hevige en hartstochtelijke emoties; hem te zien spelen was „like reading Shakespeare by flashes of lightning” (Coleridge). Zijn gedurfde en originele stijl en toentertijd revolutionnaire, realistische opvattingen omtrent toneel vormden een tegenhanger voor de romantiek der literatuur en maakten school. Ofschoon zijn interpretatie van Shakespeare-rollen (Othello, Shylock, Jago, Richard III) de meeste invloed op de volgende generaties van acteurs heeft gehad, geldt als zijn beste rol die van Sir Giles Overreach in Massinger’s: A New Way to Pay Old Debts.Lit.: Biografieën van H. N. Hillebrand (1933), G. Playfair (1939, 2de dr. 1950); J. Berstl, The Sun’s Bright Child: the Imaginary Memoirs of E. K. (London 1946).
