Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 23-01-2023

DEPRESSIE (psychologie)

betekenis & definitie

is een toestand van psychische gedruktheid, die als ziekelijk wordt aangemerkt, omdat de verschijnselen in hevigheid van een normale gedruktheid afwijken of langer duren dan normaal. De oorzaak van de depressie kan gelegen zijn in een reëel psychisch verdriet.

Men spreekt dan van een psychogene depressie. Deze diagnose mag alleen dan worden gesteld, wanneer deze reële oorzaak in het centrum van de beleving staat en de depressie verdwijnt, wanneer de oorzaak komt te vervallen. Zeer veelvuldig wordt een depressie veroorzaakt door cyclothymie. Soms moet zij worden opgevat als uiting van de manisch-depressieve psychose, soms ook als een psychopathische ontstemming. Er zijn depressies, die ontstaan door stoornissen in het vegetatieve systeem. Voorts zijn er depressies, die als reactie van bepaalde persoonlijkheden op levensmoeilijkheden kunnen worden opgevat; dit zijn meestal asthenische, overgevoelige persoonlijkheden die aan hysterici doen denken (karakterdepressies).Depressie kan een uiting zijn van een neurotische persoonlijkheid (neurotische depressie). Ook heimwee kan zich als depressietoestand uiten. Soms worden na verhuizingen eigenaardige depressietoestanden waargenomen. Ten slotte moet niet vergeten worden, dat ook lichamelijke ziekten tot een depressietoestand aanleiding kunnen geven (depressie als exogeen reactietype). Voorts moet worden opgemerkt, dat tal van psychoses zich het eerst in een toestand van depressie kunnen uiten. Een lijder aan een uitgesproken depressietoestand doet goed een zenuwarts te raadplegen.

< >