(Charles), Frans letter- en geschiedkundige (St Etienne, Loire, 21 Oct. 1772 - Parijs 15 Juli 1844), legde zich toe op het Sanskrit, het Arabisch, het Grieks en de Scandinavische talen. Na de Julirevolutie van 1830 was hij nauwelijks te bewegen om de speciaal voor hem gestichte leerstoel in de buitenlandse letterkunde aan de Sorbonne te bezetten en tot aan zijn dood toe bewees hij door al zijn daden, dat hij uitsluitend het belang van de wetenschap behartigde.
Fauriel was een hoogst oorspronkelijke geest, die krachtig heeft meegewerkt aan de ontginning van vele nieuwe wetenschappelijke gebieden uit de 19de eeuw, en wiens invloed zich heeft doen gelden op verscheiden schrijvers, i.h.b. op Manzoni*, die als jongeling in zijn huis te Parijs verkeerde.Bibl.: Histoire de la Gaule méridionale sous la domination des conquérants germains (4 dln, 1836) ; Histoire de la croisade contre les hérétiques albigeois (1837); Histoire de la poésie provençale (3 dln, 1846); Sur l’origine de l’épopée du moyen-âge (1843); Dante et l’origine de la langue et de la littérature italiennes (2 dln, 1854).
Lit.: J. B. Galley, C. F., membre de l’Institut (1909).
