noemt zich de organisatie van vrije, oorspronkelijk baptisten-gemeenten, die tussen 1820 en 1830 in Noord-Amerika zijn ontstaan onder invloed van een opwekkingsbeweging, die vooral door de predikant John Weinbrenner in het leven is geroepen en naar wie men deze Christenen soms ook Weinbrennerianen noemt. Voor deze gemeenten bestaan geen wetten of geloofsbelijdenissen dan de Heilige Schrift alleen.
Zij passen onderling de voetwassing toe en bedienen de doop door onderdompeling. Hun nauwere aaneensluiting dateert van 1830. In 1937 telden zij 500 gemeenten en 80000 leden; het hoofdkwartier is te Tennessee.Lit.: U.S. Department of Commerce, Bureau of the Census, Religious Bodies (1926), Vol. II, p. 367-369.
