politicus uit de tijd van de Franse Omwenteling (Marseille 6 Mrt 1767 - geguillotineerd te Bordeaux 25 Juni 1794), tijdens de Revolutie advocaat in zijn vaderstad, werd aldaar gemeentesecretaris en werd in Febr. 1792 naar de Wetgevende Vergadering afgezonden om het departementaal bestuur van de Bouches-du-Rhône wegens royalistische samenspanning aan te klagen. Te Parijs wierp hij zich naast de Girondijnen* in de eindstrijd tegen het koningschap.
Hij was het, die het initiatief nam tot het zenden van een Marseillaans vrijwilligersbataljon, dat op 10 Aug. 1792 de Tuilerieën hielp bestormen. Als afgevaardigde voor Marseille in de Nationale Conventie bestreed hij de Bergpartij, beschuldigde Robespierre dictator te willen worden en stelde hij voor, de macht van de Parijse gemeenteraad te breken. Na op 31 Mei 1793 met de andere Girondijnen uit de Conventie gestoten te zijn, vluchtte hij eerst naar Caen, waar hij de burgeroorlog organiseerde, en daarna naar SaintEmilion. Hier hield hij zich, te zamen met Pétion en Buzot, geruime tijd schuil. Zich ontdekt wanend, schoot hij zich voor het hoofd. Hij ademde nog toen men hem vond, werd naar Bordeaux gevoerd en geguillotineerd.Bibl.: Mémoires et Correspondance de B., éd. par Cl. Perroud (Paris 1924).
Lit.: A. Aulard, Les orateurs de la Législative et de la Convention; Ch. Va tel, Charlotte Corday et les Girondins (1873).
