ook genoemd: Odilon-Barrot, Frans liberaal staatsman (Villefort, dep. Lozère, 19 Juli 1791 - Bougival, bij Parijs, 6 Aug. 1873), zoon van een lid der Conventie, die tegen de dood van Lodewijk XVI had gestemd, was oorspronkelijk advocaat en werkte in 1830 als voorzitter van de liberale vereniging ,,Aide-toi et le ciel t’aidera” bij de Juli-revolutie voor de troonsbestijging van Louis Philippe van Orléans.
Tijdens het burger-koningschap leidde hij als volksvertegenwoordiger de linkse oppositie, de partij van de zgn. „mouvement”. Van 1839-1840 was hij korte tijd minister. In 1847 riep hij de zgn. „reform-banketten” in het leven, een beweging voor kiesrechtuitbreiding, die echter tegen zijn wil de stoot gaf tot de Februari-revolutie van 1848. Op 24 Febr. had de koning hem verzocht een kabinet te vormen, doch dat had de dynastie niet meer kunnen redden. De arbeidersbeweging genas hem van zijn democratische allures en deed hem er in Dec. 1848 in toestemmen, een kabinet te vormen onder den prins-president Lodewijk Napoleon Bonaparte, waarin hij zelf het departement van Justitie nam en krachtig meewerkte aan het onderdrukken van de vrijheid van drukpers en het recht van vereniging en vergadering. In Oct. 1849 had Bonaparte hem niet meer nodig en trad zijn ministerie af. Na de staatsgreep van 2 Dec. 1851 zat hij korte tijd gevangen, waarna hij verder ambteloos leefde.Van 1872-1873 is hij nog voorzitter van de Staatsraad geweest. Zijn leven had hij gewijd aan de illusie van Frankrijk een liberaal-constitutionele monarchie te maken.
Bibl.: De 1’organisation judiciaire en France (1872); Mémoires posthumes (4 dln, 1875-1877)..
Lit.: P. Thureau-Dangin, Hist. de la monarchie de juillet, 7 t. (1884-1892); Ernest-Charles, Les Hommes de 1848: O. B. ( 1899)» G. Renard, La République de 1848 (1906),
