Roemeens staatsman (Pitesci, Walachije, 2 Juni 1821 - Florica bij Boekarest 16 Mei 1891), studeerde te Parijs en nam na zijn terugkeer deel aan de opstand van 1848 te Boekarest. Na de onderdrukking daarvan ging hij in ballingschap en leefde opnieuw te Parijs, waar hij werkzaam was ten bate van de Roemeense zaak (de onafhankelijkheid en vereniging der Donau-vorstendommen).
In 1856 kon hij weer naar huis terugkeren en gedurende de regering van vorst Alexander Johannes Coesa was hij een der liberale leiders. Hij bewerkte mede diens afzetting in 1866 en de keuze van prins Carol van Hohenzollern tot vorst van Roemenië. Onder deze was hij herhaaldelijk minister-president, o.a. gedurende de lange en belangrijke periode van 1876-1888. In deze tijd had hij aandeel in de onafhankelijkheidsverklaring van Roemenië bij het begin van de Russisch-Turkse oorlog van 1877-1878 (22 Mei 1877), aan de deelneming van Roemenië aan deze oorlog en aan de verheffing van Roemenië tot koninkrijk (26 Mrt 1881). Toch maakte zijn regeringswijze hem impopulair; in 1888 moest hij aftreden en in 1890 volgde zelfs een voorstel hem in staat van beschuldiging te stellen. Dit werd echter, daar de koning er te zeer in zou zijn betrokken, in het parlement afgestemd. Het volgend jaar stierf Bratianu.Bibl.: Br.’s geschr. en redev. zijn in 2 dln (in het Roemeens) uitgeg., 1903-1912, met een biogr. inl. van D. A. Sturdza.
