Duits filoloog van Nederlandse afkomst (Amsterdam 12 Jan. 1841 - Straatsburg 29 Jan. 1892), studeerde te Münster en te Bonn, vnl. in de Germaanse, Romaanse en Engelse letteren, werd in 1870 hoogleraar in de moderne talen te Marburg en in 1873 hoogleraar in de Engelse filologie te Straatsburg. In 1874 begon hij in samenwerking met W.
Scherer, E. Martin en E. Schmidt, Quellen und Forschungen zurSprache und Kulturgeschichte der Germanischen Völker uit te geven. Ten Brink maakte vooral veel studie van Chaucer en de door zijn geschriften gewekte belangstelling in Engeland zowel als in Duitsland leidde indirect tot het stichten van de Chaucer Society.
Zijn bekendste werk is de onvoltooide Geschichte der englischen Literatur (1877- 1893), dat voor de bestudering van de Oud- en Middelengelse letterkunde nog steeds een standaardwerk is.Bïbl.: Chaucer. Stud. z. Gesch. seiner Entwicklung u. z. Chronol. seiner Schriften (Münster 1870); Gesch. d.
Engl. Lit. (dl I, Berlin 1877; 2de dr., herzien door A. Brandl 1899; dl II, tot aan de Hervorming reikend 1893; Eng. vert. door H. Kennedy in Bohn’s Standard Library, 3 dln, 1883-’96); Chaucer’s Sprache u.
Verskunst (Strassburg 1884, Leipzig 1920); Beowulf Untersuchungen (Quellen u. F. LXII 1888); Shakespeare. Fünf Vorlesungen (Strassburg 1893, 1894; Eng. vert. 1895).
