Engels classicus (Brighton 5 Febr. 1851 - Cambridge 18 Juni 1912), studeerde te Cambridge, was korte tijd advocaat in Londen, was van 1877-1911 verbonden aan Trinity College en werd in 1911 aldaar hoogleraar in de Engelse literatuurgeschiedenis. Hij is vooral bekend om zijn originele, soms gedurfde, interpretaties der Griekse tragedie.
Bibl.: Studies, Literary and Historical, in the Odes of Horace (Cambridge 1884); Euripides the Rationalist (1895); Essays on four Plays .of Euripides (Cambridge 1905); The Bacchants of Euripides, and other Essays (Cambridge 1910); Coll. Studies in Greek and Latin Scholarship (Cambridge 1913); Lectures on Greek and Latin Scholarship (Cambridge 1913); Collected Literary Essays, ed. by M. A. Bayfield and J. D. Duff (met Memoir) (1913); Lectures on Dryden (1914). Uitg.: Euripides, Medea (1881); Aeschylus, Seven against Thebes (1887, met vert); id., Agamemnon (1889, herdr. 1903); id., Choephori (1893); id., Eumenides (1908); Euripides, Bacchae (1910).
