(y de Alcala), Venezolaans staatsman (Cumana, Ven., 23 Febr. 1795 bij Ventaquemada, Ecuad., 4 Juni 1830), was in 1821 in de strijd tegen Spanje de agent van Bolivar in de provincie Quito, die in 1822 voor de Spanjaarden verloren ging.
In 1824 werd hem het oppercommando over de troepen van Bolivar toevertrouwd. In hetzelfde jaar moesten de Spanjaarden zich gewonnen geven en beloofden zij de volledige ontruiming van Beneden-Peru. Sucre veroverde vervolgens Boven-Peru, dat in 1825 onder de naam „Republica Bolivar” een onafhankelijke republiek werd, die in 1826 Sucre tot haar president koos. Hij werd er echter als een vreemdeling beschouwd en moest in 1828 ontslag indienen. In 1830 werd hij voorzitter van een continentaal constituerend congres dat door Bolivar bijeengeroepen werd om te trachten de eenheid van Groot-Columbië te handhaven. De opzet mislukte. Sucre werd op zijn terugreis naar Quito door bandieten vermoord. Samen met Bolivar en San Martin wordt hij beschouwd als één der grote bevrijders van Zuid-Amerika.
Lit.: W. S. Robertson, The Rise of Spanish-American Nations (New York 1921); S. Juli o, Bolivar e S. (Rio de Janeiro 1928).
