bekend als Ninon de Lenclos (Parijs io Nov. 1620 - 17 Oct. 1705), werd door haar schoonheid, geestigheid en scherpzinnigheid weldra het middelpunt van een kring van geleerde en beroemde mannen. Om geheel vrij te zijn, sloeg zij alle huwelijksaanzoeken af.
Men vermeldt, dat kardinaal De Richelieu het eerst haar gunst genoot; op hem volgden vele anderen. Zij schonk het leven aan twee zoons; de een, Laboissière genaamd, overleed in 1732 als minister van Marine te Toulon en men verhaalt, dat de ander, zonder Ninon als zijn moeder te kennen, op haar verliefd werd en zich bij het vernemen der waarheid van het leven beroofde, welk onderwerp Lesage in zijn Gil Bias gebruikte. Men meent, dat zij de schrijfster is van La coquette vengée (1649). In de werken van Saint-Evremont zijn brieven van haar opgenomen.Bibl.: Haar Mémoires zijn uitgegeven door Mirecourt (2de dr. Paris 1875), haar brieven door A. Bret (2de dr. Paris 1870) en door E. Colombey (Paris 1886),
Lit.: Gh. Sainte Beuve, Causeries de lundi, dl 4 (1852, Evremont et N.); H. K. Hayes, The Real N. de L. (London 1908); M. C. Rowsell, N. de L. and her Century (New York 1910); E. Magne, N. de L. portraits et doe. inédits (Paris 1912, herdr. 1925); A. de Ridder, N. de L. (Baarn 1915); Cl. Ferval, N. de L. et son cortège (Paris 1924); J. Goudal, N. de L. (Paris 1937); H. Frederiksen. Van zeven schoone vrouwen (Amsterdam 1937).
