Frans generaal (Bône 16 Dec. 1888), werd opgeleid aan de Militaire School te Saint-Cyr, waarna hij zijn eerste officiersjaren doorbracht in Marokko. Vanaf het begin van Wereldoorlog I vocht hij als 1ste luitenant op het Franse front aan het hoofd van zijn „tabors” en raakte ernstig gewond aan de rechterarm.
Toen de oorlog geëindigd was volgde hij de lessen aan de Ecole supérieure de guerre en vertrok daarna naar Marokko waar hij de directe medewerker werd van maarschalk Lyautey. Hij werd ook de chef van de Staf van deze in Frankrijk, doch keerde weldra weer naar Marokko terug. Na eerst nog leraar geweest te zijn aan de Ecole de guerre en daarna kolonel van het 3de regiment Zouaven te Constantine werd hij bevorderd tot Chef van de Generale Staf van de Strijdkrachten van Noord-Afrika en verkreeg in 1938 de rang van brigade-generaal.Op 1 Sept. 1939, bij het uitbreken van Wereldoorlog II was hij nog als zodanig in Marokko doch in Dec. ’39 kreeg hij het bevel over de 15de gemotoriseerde divisie in Frankrijk. In Mei 1940 verdedigde hij gedurende acht dagen de Saillant van Valenciennes en dekte daarna de terugtocht van het Franse 1ste leger. Van alle zijden ingesloten te Rijsel weigerde hij met de vijand te onderhandelen en zette de strijd voort tot al zijn munitie was verbruikt. Juin werd krijgsgevangen gemaakt en te Königstein geïnterneerd. Op dringend verzoek van generaal Weygand werd hij door de Duitsers in Juni 1941 vrijgelaten.
Terug in Marokko nam hij er het bevel over de troepen op zich en werd na vertrek van Weygand op 15 Nov. 1941 benoemd tot opperbevelhebber van de Franse strijdkrachten in Noord-Afrika. Na zich aanvankelijk verzet te hebben tegen de landing van de Geallieerden in Nov. 1942, aarzelde hij niet om zich weldra onder de bevelen te stellen van generaal Giraud en tegen de Duitsers op te trekken in Tunis. In Sept. 1943 werd hij door generaal De Gaulle aangezocht om het bevel op zich te nemen over het Franse expeditiekorps en hiermede nam hij deel aan de veldtocht in Italië.
In 1944 gaf generaal Juin zijn commando over aan generaal De Lattre de Tassigny om de post van de chef van de Staf van de Défense Nationale op zich te nemen. Op 14 Mei 1947 volgde hij Labonne op als Frans resident-generaal in Marokko als hoedanig hij de politiek van Lyautey voortzette. Begin 1951 volgde zijn benoeming tot inspecteur-generaal van de Franse strijdkrachten als opvolger van generaal De Lattre de Tassigny, die naar Indo-China vertrok, en werd hij tevens voorzitter van de chefs van Staven.
GEN.-MAJ. D. A. VAN HILTEN.
