Duits sinoloog (Schöningen 12 Jan. 1867 - Hamburg 9 Juli 1944), werd, nadat hij van 1890 tot 1903 als tolk werkzaam was geweest in China, hoogleraar in het Chinees aan het Seminarium voor Oosterse talen te Berlijn en in 1923 aan de Universiteit te Hamburg. Hij heeft zich vooral beziggehouden met de studie der Chinese wijsbegeerte.
Bibl.: Blüten Chinesischer Dichtung (1899), Chinese Sophists (Sjanghai 1901-1902), Lun Hèng (2 dln, 1907-1911); Yamen und Presse, Handbuch der chinesischen Schriftsprache (2 dln, 1911); Mê Ti (1922); Gedankenwelt des chinesischen Kulturkreises (1927); Geschichte der alten, mittelalterlichen, neueren chinesischen Philosophie (1927-1938).
