geboren 897 te Isfahan en gestorven in 967, is een bekende figuur uit de Arabische literatuur als samensteller van een omvangrijke Arabische gedichtenverzameling onder de titel Kitâb al-Aghâri (Boek der Gezangen), gedrukt in 20 delen te Caïro in 1868, en in 21 delen aldaar in 1905-1906. Een nog latere uitgave verscheen van 1929-1936 te Caïro, maar werd niet voltooid.
Behalve door de verzamelde gedichten heeft dit als compilatie weinig systematische werk, zeer grote waarde als bron voor de literaire en culturele geschiedenis van de Islam. Het werk begint met een verzameling van honderd liederen, die op bevel van den kalief Haroen al Rasjid bijeengebracht waren, en brengt daarna nog een groot aantal liederen en dichtwerken, telkens met gegevens over het leven der dichters en ook der bekende hofmusici.
