Zinkzouten of zinkoxydezouten vindt men in de natuur; zij ontstaan voorts bij het oplossen van zink of zinkoxyde in zuren, terwijl de onoplosbare door neerslag worden verkregen. zij zijn kleurloos, wanneer het zuur ongekleurd is, gedeeltelijk in water en gedeeltelijk enkel in zuren oplosbaar, reagéren zuur in eene waterachtige oplossing, hebben een onaangenamen metaalsmaak, werken bij groote hoeveelheden als vergif en worden doorgloeijing meestal gemakkelijk ontleed. Uit hunne oplossingen doen kali, natron en ammoniak een wit, onoplosbaar zinkhydroxyde neêrslaan. Koolzuur kalium en natrium geven een witten neêrslag, onoplosbaar in den overvloed van het neerslaand middel, — en koolzuur ammonium een dergelgken, maar daarin oplosbaren neêrslag. Zwavelwaterstof doet uit neutrale oplossingen onvolkomen, uit eene azijnzure oplossing volkomen wit zwavelzink neêrslaan.
Dit laatste lost in overvloedig zwavelammonium niet, maar in minerale zuren gemakkelijk op. Bloedloogzout doet de zinkzouten met eene witte kleur neêrslaan. Zinkzouten, voor de blaasbuis op kool verhit, geven bij de hitte een gelen en bij het af koelen een wit wordenden neêrslag. Worden zij met salpeterzuur kobaltoxydule bevochtigd, dan geven zij voor de blaasbuis eene ongesmoltene, fraaigroene verbinding.
