Voetbaden worden gebruikt ter bevordering der zindelijkheid en ook wel bij ongesteldheden ter genezing. Men bedient zich daarvan ter afleiding van bloedaandrang naar het hoofd en de borst en ook wel bij verharding der huid (eelt, eksteroogen enz.), bij zweren enz. tot verweeking der opperhuid, alsmede om prikkelend of zamentrekkend te werken op eene zieke plek. Ter afleiding gebruikt men zeer warme voetbaden (38—45° C.) en men verhoogt den prikkel op de huid, door er soda, zout, mosterd enz. bij te voegen. Is zamentrekking het doel van het voetbad , dan voegt men er aluin, zemelen of een afkooksel van eiken- of beukenbast bij.
Gewoonlijk duurt een voetbad 15 tot 20 minuten, en men kan zijne werking verhoogen door de voeten met een groven linnen doek te wrijven. Moet het voetbad eene oplossende of zachtmakende werking hebben, dan gebruikt men enkel water of zeepwater van 35° C. Daar warme voetbaden den bloedaandrang naar de beenen en ook naar de bekken-organen vermeerderen, dient men zich daarvan bij de maandelijksche zuivering en gedurende de zwangerschap te onthouden. Na het warme voetbad moet men eene snelle afkoeling der voeten zorgvuldig vermijden. Koude voetbaden hebben eene omgekeerde werking, daar zij het bloed opstuwen naar de borst en naar het hoofd; wie dus last heeft van congestie van bloed naar deze deelen, gebruike geene koude voetbaden.
