Veteranen (veterani) was bij de Romeinen de naam van oude, eervol ontslagen soldaten. Zij keerden doorgaans tot het burgerlijk leven terug, doch velen van hen bleven bepaalde pligten vervullen in het leger (vexillarii), terwijl nog anderen bij de eerste oproeping weder te velde moesten trekken (evocati). De gewone diensttijd voor een infanterist was 20 en voor een cavallerist 10 jaar. Bij hun ontslag ontvingen zij eene geldelijke belooning, het burgerregt en vrijdom van alle lasten, en in lateren tijd de eervolle regten der decurionen en een stuk land.
Sulla was de eerste, die veteranen naar vijandelijke steden zond om aldaar miltaire koloniën te stichten, en 18 bloeijende steden van Italië werden door Octavianus in zulke ellendige inrigtingen herschapen. Onder de latere Keizers, zooals Constantijn, had men geene veteranenkoloniën, maar zij werden wel begiftigd met landerijen. Ook in onzen tijd worden oudgedienden wel met den naam van veteranen bestempeld.
