Vaudoncourt (Guillaume de), een Fransch generaal en verdienstelijk schrijver, geboren te Weenen den 24sten September 1772, ontving zijne opleiding te Berlijn en Parijs, nam hier dienst bij de infanterie en ontving in 1797 van Bonaparte de benoeming tot bevelhebber der artillerie in de Cis-Alpijnsche Republiek. Na den staatsgreep van 18 Brumaire werd hij geplaatst bij den generalen staf en in 1800 benoemd tot kolonel. In 1801 werd hij opperbevelhebber der artillerie in de Italiaansche Republiek en in 1805 streed hij dapper onder Massena aan de Brenta en de Tagliamento. In 1809 verkreeg hij een kommando in Tyrol, nam in 1812 onder Eugène deel aan den Russischen veldtogt, maar werd op den terugtogt ziek te Wilna en viel in handen der Russen.
In 1814 keerde hij naar Frankrijk terug en trad in dienst der Bourbons. Gedurende de Honderd Dagen benoemde Napoleon hem tot inspecteur der Nationale Garde in den Elzas, zoodat hij na den tweeden val van het Keizerrijk de vlugt nam. Van München, waar hij eene wijkplaats gevonden had, begaf hij zich naar Piémont (1821) en was er korten tijd opperbevelhebber van het constitutionéie leger, waarop hij zich over Spanje naar Engeland begaf. In 1825 echter keerde hij naar Frankrijk terug zonder eene plaats te erlangen bij het leger en overleed te Passy bij Parijs den 2den Mei 1845. Van zijne geschriften noemen wij: „Histoire des campagnes d’Annibal en Italie (1812, 3 dln met atlas)”, — „Mémoires pour servir à l’histoire de la campagne de Russie en 1812 (1815, met atlas)’’, — „Histoire des campagnes d’Italie en 1803 et 1804 (1817, met atlas)”, — „Histoire de la guerre des Français en Allemagne en 1813 (1819, met atlas)’’, — „Histoire des campagnes de 1814 et 1815 en France (1826, 5 dln)”, — en „Histoire politique et militaire du prince Eugène, vice-roi d’Italie (1827, 3 dln)”.
