Urmia of Oermia, eene aanzienlijke en welvarende plaats in de Perzische provincie Aserbeidsjan, omstreeks 20 Ned. mijl van het Urmia-meer in eene vruchtbare, welbebouwde, alluviale vlakte gelegen, telt 30tot 40000 inwoners, onder welke zich 2000 Israëlieten en eenige honderde Nestoriaansche Christenen bevinden. Deze laatsten hebben een eigen bisschop en eene Noord-Amerikaansche missie. — Het Urmia-meer, een zout meer in genoemde provincie, ligt ten zuiden van Tebriz omstreeks 1200 Nel el boven de oppervlakte der zee, is 130 Ned. mijl lang en 20—40 Ned. mijl breed en heeft een omvang van ongeveer 6 dagreizen. In het meer verheffen zich 6 groote en meer dan 50 kleine eilanden en klippen. Veertien aanzienlijke rivieren storten er zich in uit, van welke de Adsji Tai en de Gader, uit het oosten, en de Tataoe en de Dsjagatoe, uit het zuiden komend, de voornaamste zijn.
Men kent er echter geene afvoerrivier, zoodat het water er enkel door uitdamping schijnt te verdwijnen. Het bevat zooveel zoute bestanddeelen, dat daarin geene visschen kunnen leven. De diepte van dit meer is gering en bedraagt op sommige plaatsen 1 tot l'/2 Ned. el; men vond er geene grootere diepte dan 14 Ned. el. Of het meer allengs kleiner wordt, kan men bij gebrek aan waarnemingen nog niet beslissen. Rondom het meer ontwaart men op aanmerkelijken afstand gebergten, waarvan takken tot in het meer uitloopen. Ptolemaeus noemde dit meer het Matianische, en Strabo gaf daaraan den naam van Spaoeta of Kapaoeta (Blaauwe Meer).
