Stilke (Hermann), een verdienstelijk historieschilder, geboren den 29sten Januarij 1803, bezocht de académie aldaar en oefende zich voorts te München onder de leiding van Cornelius. Hij volgde dezen naar Düsseldorf, schilderde met Stürmer in de regtszaal te Coblenz het „Laatste Oordeel”, voorts onderscheidene fresco’s in de Arcaden te München, bezocht in 1827 Opper-Italië en begaf zich het volgende jaar naar Rome, waar hij zich weder bij het schilderen in olieverf bepaalde. In 1833 keerde hij naar Düsseldorf terug, schilderde in 1842—1846 de zes ridderdeugden in de ridderzaal van het slot Stolzenfels, vertrok in 1850 naar Berlijn, erlangde er in 1854 den titel van professor, en overleed aldaar den 22sten September 1860.
Behalve eenige fresco’s in het Koninklijk slot te Berlijn en in den schouwburg te Dessau, schilderde hij daar slechts stukken in olieverf. Van deze vermelden wij: „Wacht der kruisvaarders (1834)’’, — „St. George met den Engel”, — „Pelgrim in de woestijn”, — „De maagd van Órleans”, — „De laatste Christenen in Syrië”, — „De wegvoering der zonen van Eduard”,— „Tristan en Isolde”, — en „Judith en Holofernes”.
