Stellionaat

betekenis & definitie

Stellionaat, afgeleid van stéllio, eene hagedis, die men ten onregte als vergiftig beschouwde, is in het Romeinsch regt de naam van alle bedrog, dat in het aangaan van overeenkomsten werd gepleegd en niet als misdrijf gestraft. Bij ons is stellionaat een zuiver burgerlijk misdrijf. Immers men leest in art. 711 van het Wetboek van Burgerlijke Regtsvordering: „Er bestaat stellionaat: Wanneer men een onroerend goed, van hetwelk men weet de eigenaar niet te zijn, verkoopt of door onderzetting verbindt; — wanneer men met onderzetting (hypotheek) bezwaarde goederen als vrij aanbiedt, of minder onderzettingen opgeeft dan die, met welke die goederen bezwaard zijn.” — Dit misdrijf kan dus nimmer aanleiding geven tot criminéle of correctionéle vervolgingen; de gevolgen van stellionaat zijn eenvoudig: Dat de schuldenaar, die stellionaat gepleegd heeft ten nadeele van een der schuldeischers, die zich tegen den boedelstand verzet, niet tot dien afstand wordt toegelaten, — dat lijfsdwang daarvoor plaats heeft, — en dat de schuldenaar, schuldig verklaard aan stellionaat, niet tot de rehabilitatie wordt toegelaten.