Spallanzani (Lazaro), een beroemd natuuronderzoeker, geboren den 12den Junij 1729 te Scandiano in het hertogdom Módena, studeerde te Bologna in de natuurkunde, werd in 1576 professor te Reggio, later te Módena en te Pavia, doorreisde Zwitserland, het Oosten en een gedeelte van Duitschland, en overleed den 11den Februarij 1799 te Pavia.
Hij leverde in 1785 in zijn geschrift over de voortplanting het proefonderlijk bewijs van de bevruchting der eijeren door het zaadvocht, deelde de uitkomsten mede van zijne nasporingen over de voortplanting der kikvorschen, over de afgietseldiertjes, over een eigenaardig zintuig der vledermuizen, over de spijsvertering en den bloedsomloop, en beschreef de merkwaardigheden op het gebied der natuurlijke historie in de door hem bezochte landen.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Opuscoli di fisica animale e vegetabile (1780, 2 dln)”, — „Viaggi alle due Sicilie ed in alcune parti degli Apennini (1782, 6 dln)”, — en „Expériences pour servir à l’histoire de la génération des animaux et des plantes (1786)”.
