Rosenkranz

betekenis & definitie

Rosenkranz (Karl), een Duitsch wijsgeer, geboren den 23sten April 1805 te Magdeburg, studeerde te Berlijn, Halle en Heidelberg, vestigde zich in 1828 als privaatdocent te Halle, werd er in 1831 buitengewoon hoogleeraar , en in 1833 gewoon hoogleeraar in de wijsbegeerte te Königsberg, was in 1848— 1849 voordragend raadheer bij het ministérie van Eeredienst, en woont na dien tijd, nagenoeg blind geworden, als geheim regéringsraad te Königsberg. hij behoort tot de meest ontwikkelde en getrouwste leerlingen van Hegel en heeft zich als schrijver niet alleen op het gebied der wijsbegeerte, maar ook op dat der geschiedenis en der fraaije letteren bekend gemaakt. Van de lange reeks zijner geschriften vermelden wij: „Geschichte der deutschen Poesie im Mittelalter (1830)”, — „Handbuch einer allgemeinen Geschichte der Poesie (1832—1833, 3 dln)”, — „Zur Geschichte der deutschen Literatur (1836)”, — „Die Naturreligion (1831)”,— „Encyklopaedie der theologischen Wissenschaften (1831; 2de druk 1845)”, — „Kritik der Schleiermacher’schen Glaubenslehre (1836)”, — „Psychologie oder Wissenschaft vom subjektiven Geist (1877; 3de druk 1863)”, — „Kritische Erläuterungen des Hegel’schen Systems (1840)”,— „Vorlesungen über Schelling (1842)”, — „Königsberger Skizzen (1842, 2 dln)”,— „Kritik der Principien der Strausz’schen Glaubenslehre (1845)”, — „System der Wisschenschaft(1850)”, — „Meine reform des Hegel’schen Systems (1852)”, — „Die Pädagogik als System (1848)”, — „Aesthetik des Häszlichen (1853)”, — „Die Poesie und ihre Geschichte (1855)”, — „Wissenschaft der logischen Idee (1858—1859, 2 dln)”, — „Goethe und seine Werke (1847)”, — „Hegel als deutsche Nationalphilosoph (1870)", — „Studien 1839—1844, 5 dln)”,— en „Neue Studien (1875—1877, 3 dln)”.