Partijganger noemt men den bevelhebber van eene kleine troepenmagt, door hem zelven georganiseerd, waarmede hij ter gunste van eene bepaalde partij, maar toch onafhankelijk, oorlog voert. Zulk eene troepenmagt kan den vijand veel afbreuk doen door snelle, verrassende bewegingen, door het opwerpen van onverwachte belemmeringen, door het verontrusten en misleiden van bepaalde korpsen, het aanvallen en opligten van kleine detachementen en posten, het overvallen van convooijen, het bevrijden van gevangenen, het ondersteunen van oproerige bewegingen enz. Het korps van een partijganger moet derhalve goed, maar ligt gewapend zijn en geen nasleep hebben van voertuigen.
De aanvoerder moet eene volkomene kennis bezitten van het land en zich van uitstekende wegwijzers en spionnen bedienen. Bekende partijgangers uit de Fransche oorlogen in den aan vang onzer eeuw zijn bijv. de majoor Schill, de hertog van Brunswijk-Oels, de Russische generaal Tettenborn enz., maar vooral heeft men dappere partijgangers gehad in de Spaansche burgeroorlogen, zooals Zumala-Carreguy enz.
