Een Corsicaansch krijgsman, geboren in 1726 te Morosaglia op Corsica en de zoon van een generaal, vlugtte in 1739 met zijn vader naar Napels, bezocht aldaar de militaire school en vertrok in 1755 naar zijn vaderland, hetwelk in opstand was gekomen tegen Genua. Hier werd hij door het Bewind der Patriotten tot kapitein-generaal van het eiland benoemd. Zijne eerste gevechten tegen de Genuézen waren niet voorspoedig, maar later noodzaakte hij de Genuésche troepen hunne stelling bij Rogliano te verlaten, bouwde vestingwerken te Nonza en te Furiani en behaalde bij laatstgenoemde plaats tot tweemaal toe de overwinning. Eene kleine zeemagt, door hem in zee gezonden, bragt groote schade toe aan den handel der Genuésche Republiek.
Daarenboven ruimde hij door doelmatige verordeningen vele misbruiken in het binnenland uit den weg, gaf wijze wetten, o. a. tegen de bloedwraak, poogde den landbouw op te beuren en stichtte scholen.
In 1767 maakte hij aan het hoofd van 600 Corsicanen, zich meester van het eiland Capraja. Nadat de Genuézen in 1768 Corsica aan de Franschen hadden afgestaan, verdedigde Paoli het eiland nog een geheel jaar tegen laatstgenoemden. Eindelijk bragt de graaf de Vaux met 22000 man hem bij Ponte Nuovo eene beslissende nederlaag toe, veroverde het geheele eiland en dwong Paoli eene wijkplaats te zoeken in Engeland. Toen in 1789 op voorstel van Mirabeau de voortvlugtige vrijheidsvrienden door een besluit der Nationale Vergadering werden teruggeroepen, begaf zich Paoli naar Parijs en ontving van Lodewijk XVI den titel van generalissimus en het kommando te Bastia, en hier werd hij in 1790 door zijne medeburgers aan het hoofd der Nationale garde geplaatst en tot voorzitter van het bewind benoemd. Na de teregtstelling van Lodewijk XVI verwijderde hij zich van de democratische partij op Corsica en ondersteunde hare tegenstanders. Toen hij deswege bij de Nationale Conventie van verraad beschuldigd werd, verhief hij openlijk de vaan van den opstand tegen de Republiek, riep de Engelschen te hulp en verjoeg, door hen bijgestaan, de Franschen van het eiland.
Daarna stelde eene vergadering , den 10den Junij 1694 te Corte gehouden, de kroon van Corsica ter beschikking van den Koning van Groot-Brittanje, terwijl de vroegere grondwet met eenige wijzigingen weder werd ingevoerd. Daar Paoli belasterd werd door Pozzo di Borgo, verliet hij in 1796 nogmaals het eiland, begaf zich naar Londen en diende zijne bezwaren in bij het Parlement. Het bleek echter, dat hij niets meer kon doen voor zijn vaderland, en hij overleed in een dorp bij Londen den 5den Februarij 1807. Bij uitersten wil schonk hij aan zijne geboortestreek aanzienlijke sommen tot verbetering van het onderwijs.
