Oppositie beteekent in het algemeen tegenstand of verzet, en meer bepaald dien tegenstand, welken de regéring ondervindt van de politieke partijen in de vertegenwoordigende ligchamen. Ook geeft men aan al de personen, welke aldaar tegen de regéring in verzet komen, den naam van oppositie. Zij is dus alleen mogelijk bij een constitutioneel-monarchalen of republikeinschen regéringsvorm, welke aan het volk, dat zijne vertegenwoordigers benoemt, aandeel toekent in het beleid der zaken. In eene absolute monarchie is voor haar geene plaats; immers daar geldt alleen de wil van den souverein.
Bij een gezond staatkundig leven mag de oppositie niet ontbreken, daar zij het staatsbestuur aanhoudend controleert, op zijne gebreken wijst en tegen magtsoverschrijding waakt. De oppositie komt steeds van de zijde der minderheid, welke er naar streeft meerderheid te worden. Is bij haar een bepaald programma van beginselen de grondslag der oppositie, dan noemt men haar principiëel, om haar te onderscheiden van eene oppositie quand-même, welke iedere gelegenheid aangrijpt, om de regéring in verlegenheid te brengen.
— Op het gebied der sterrekunde noemt men 2 ligchamen van ons zonnestelsel in oppositie (tegenstand), wanneer zij 180° der ecliptica van elkander verwijderd zijn. Het tegenovergestelde daarvan is de conjunctie of zamenstand. De zon, de maan en de aarde bevinden zich bij beide gevallen in eene regte lijn. Bij oppositie intusschen staat de aarde tusschen de zon en de maan, en bij conjunctie de maan tusschen de zon en de aarde. De maan is met de zon in oppositie bij volle, en in conjunctie bij nieuwe maan.
