Onomatopoïe

betekenis & definitie

Onomatopoïe is een Grieksch woord, hetwelk klanknabootsing beteekent of liever de aanduiding van den naam van een voorwerp door het geluid, hetwelk het gewoonlijk doet hooren, bijv. wanneer men door geblaat een schaap of door geblaf een hond wil aanduiden. Daarvan wordt in poëzij dikwijls gebruik gemaakt, bijv. in het „Ranae sub aqua sub aqua maledicere tentant”, waarin Ovidius het gekwaak van kikvorschen doet hooren, of in van Lennep’s vertaling van „Das Lied der Glocke”, waar wij in de woorden: „’t Klokgebrom, Van den dom, Komt van nooden enz.” het gebrom der torenklok vernemen.