Necromantie of dooden-orakel noemde men in de dagen der Oudheid eene soort van tooverij, waardoor men, zooals beweerd werd, afgestorvenen kon terugroepen, om hen te ondervragen over de gebeurtenissen der toekomst. Koning Saul deed alzoo door de tooveres van Endor den geest van Samuël oproepen en Odusseus (Ulysses) bezwoer den geest van den ziener Tiresias om voor hem te verschijnen. Necromantie noemde men bij de Grieken ook de offerande, tot dat oogmerk gebragt.
In Thessalië gaf de necromantie, aldaar ook skiamantie en psychomantie genaamd en door psychagogen volbragt, aanleiding tot velerlei wreedheden, bijv. tot het dooden van menschen, om hun geest nog te ondervragen voordat deze in de onderwereld afdaalde. Ook in de zangen der Schotsche barden en in de Oud-Germaansche liederen vindt men sporen van deze soort van waarzeggerij.
