Melvill van Carnbee (Pieter, baron), een uitstekend Nederlandsch cartograaf, was de kleinzoon van den vice-admiraal Melvill van Carnbee en werd geboren te 's Gravenhage den 20sten Mei 1816. Nadat hij aan het marine-instituut te Medemblik zijne opleiding ontvangen had, deed hij van 1835 tot 1839 twee reizen naar Oost-Indië en zag zich vervolgens geplaatst aan het hydrographisch Bureau te Batavia. Hier schreef hij zijn voortreffelijken: „Zeemansgids (1842; 2de druk, 1849)” voor dat gedeelte van den Indischen Oceaan en bewerkte tevens eene kustkaart in 7 bladen. De uitkomsten zijner hoogtemetingen in den Oost-Indischen Archipel maakte hij voorts bekend in zijne: „Carte hypsométrique de l’archipel des Indes”.
In 1845 keerde hij naar het moederland terug en schreef er met Siebold: „Le Moniteur des Indes orientales et occidentales (1827—1849, 3 dln)” en tevens, als aanhangsel van het: „Tijdschrift voor Neêrlandsch Indië”, in 1849 eene: „Algemeene statistieke kaart der Nederlandsche overzeesche bezittingen”. In het voorjaar van 1850 vertrok hij weder naar Batavia, waar men hem belastte met het bestuur van het hydrographisch Bureau. Hij maakte er voorts in 1854 een aanvang met de uitgave van een uitvoerigen: „Algemeenen atlas van Nederlandsch Indië”, doch stierf reeds den 24sten October 1856. Loffelijke vermelding verdienen vooral zijne kaarten van de Javazee en van de oostkust van Celébes, beide in 1854 uitgegeven. Hij was ridder der Orde van den Nederlandschen Leeuw en ridder van het Legioen van Eer.
