Marcilius

betekenis & definitie

Marcilius (Theodorus), een verdienstelijk Nederlandsch letterkundige, geboren te Arnhem den 21sten April 1548, maakte te Deventer snelle vorderingen in de Grieksche en Latijnsche talen, studeerde te Leuven in de wijsbegeerte en regtsgeleerdheid en ging vervolgens naar Parijs en Toulouse, waar hij de letteren onderwees. hij bekleedde daarna een leerstoel te Parijs en gaf er lessen aan verschillende colléges. In 1598 ontving hij er brieven van naturalisatie en het brevet van doctor in de regten en hoogleeraar in de fraaije letteren, en na den dood van Jean Passerat benoemde Hendrik II hem tot diens opvolger als Koninklijk hoogleeraar in de Latijnsche taal. hij bekleedde gedurende 14 jaren die betrekking en overleed te Rheims den 12den April 1617. Van zijne talrijke geschriften vermelden wij: „Hymnus Juliani Augusti in Regem Solem (1583)”, — „M. Valerii Martialis Epigrammata (1584 en later)”, — „De laudibus Galliae oratio I (1584)”, — „Lusus de nemine”, — „Historia Strenarum etc. (1599 en 1603)”, — „Auli Persii Flacci Satyrae (1601)”, — „Diluvium (1601)”, — „Imperator Titus Flavianus Vespasianus Augustus (1603)”, — „Quotidianae et emendatae lectiones in Horatii opera (1604)” — „Commentarius in Tibullum, Catullum et Propertium (1604)”, — „Notae in Auli Gellii Noctes Atticas (1609)”, — en „Luciani Samosatensis philosophi opera (1615)”.