Loureiro (Joao de), een verdienstelijk Portugeesch kruidkundige, geboren omstreeks het jaar 1715, vertrok als geestelijke en wél als verkondiger van het Christendom naar Cochinchina. Doordien hij zich tevens op de geneeskunde had toegelegd, verwierf hij er de gunst des Konings en verlof om in het land te blijven. Gebrek aan geneeskrachtige kruiden bragt hem tot de beoefening der botanie, zoodat hij een grooten voorraad van planten beschreef, droogde, verzamelde en naar Europa zond. Vervolgens vertoefde hij 3 jaar in de omstreken van Canton, waar hij desgelijks vele planten bijeenbragt.
Zoo deed hij ook gedurende zijne terugreis naar zijn vaderland in andere oorden van Azië en op het eiland Mozambique. Na eene afwezigheid gedurende 36 jaar kwam hij in Portugal terug en schreef er zijne „Flora Cochinchinensis (1790, 2 dln)”, die op last der Portugésche Académie van Wetenschappen werd uitgegeven. Hij overleed in den aanvang van 1796, en een plantengeslacht uit de familie der Burseraceën heeft naar hem den naam van Loureira ontvangen.
