Louisiana, één der Vereenigde Staten van Noord-Amerika, telt op 2192 geogr. mijl 727000 inwoners. Deze Staat grenst in het zuiden aan de Golf van Mexico, in het westen aan Texas, in het noorden aan Arkansas en in het oosten aan Mississippi. Uit de rivier van dezen naam ontspringen benevens de Red River talrijke zijtakken, die het zuidwestelijk gedeelte van Louisiana in groote eilanden verdeelen. De belangrijkste van deze takken is de Iberville, welke door de meren Maurepas, Pontchartrain en Borgne stroomt en met de Golf van Mexico in verband staat.
Tot Louisiana behoort een groot gedeelte van de Mississippidelta, hetwelk jaarlijks aan overstroomingen is blootgesteld. Het aangeslibde land op de beide oevers van die rivier is ongemeen vruchtbaar en met bloeijende plantaadjes, vooral suikergronden, bedekt, welke vóór den burgeroorlog jaarlijks voor meer dan 10 millioen dollars suiker opleverden. Het zuidwestelijk gedeelte des lands, langs de Golf, bestaat uit lage graslanden. Verder landwaarts strekken de Prairieën zich uit, welke zich gedeeltelijk 15 Ned. el boven den waterspiegel der zee verheffen. De grond tusschen de Mississippi, Iberville en Pearl is effen en levert behalve suiker ook katoen. Het noordelijk gedeelte van dezen Staat heeft een golvenden bodem met veel bosch. In het noordwesten vindt men de Red River met vele zijtakken, meren, eilanden en moerassen; zij neemt de Washita op en besproeit vruchtbare streken. De nazomer en de herfst zijn in Louisiana heet en ongezond; aan de kust en in de delta vertoont zich nagenoeg ieder jaar de gele koorts.
De winter is er zacht en aangenaam, maar zeer veranderlijk en somtijds guur. Landbouw, vooral plantaadjebouw, is er de hoofdbron van bestaan. Suiker (sedert 1751) en katoen zijn er de voornaamste voortbrengselen; voorts heeft men er rijst, maïs, zuidelijke vruchten, wijn en tabak. De digte wouden leveren er kostbare houtsoorten in . overvloed. Ook de veeteelt is er van belang, inzonderheid in de prairieën van het binnenland. Voorts heeft men er vele wilde dieren, zooals beeren, wolven, damherten, alligators en stekelzwijnen, en uit den bodem haalt men er ijzer, zilver, steenkolen, aluin, zout, molensteenen , kalk en potklei. Het binnenlandsch verkeer is er levendig en de zeehandel uitgebreid, bepaaldelijk te New-Orleans; een en ander wordt door kanalen en spoorwegen ongemeen bevorderd. De inwoners vormen een zeer gemengd ras; zij zijn meerendeels afkomstig van Franschen, — voorts vindt men er Spanjaarden, Anglo-Amerikanen, Schotten, Ieren en Duitschers.
In den tijd, die den burgeroorlog onmiddellijk voorafging, waren er 331000 slaven. Men heeft er een Senaat van 36 voor den tijd van 4 jaar gekozen leden en eene Kamer van 111 voor den tijd van 2 jaar gekozen volksvertegenwoordigers. Deze ligchamen vergaderen om de 2 jaar te BatonRouge, de hoofstad des lands. Het uitvoerend bewind is er in handen van een gouverneur, voor den tijd van 4 jaren gekozen. — Dit land werd in 1541 door de Spanjaarden ontdekt, vervolgens door de Britten bezocht en in 1682 door de Franschen van volkplantingen voorzien en ter eere van Lodewijk XIV Louisiana genaamd. Doch deze koloniën bezweken voor het ongunstig klimaat. Daarna verkreeg in 1712 Crozart, een rijk Fransch koopman, den alleenhandel op Louisiana voor den tijd van 50 jaar, doch droeg dien in 1717 over aan Law, die zich toen aan het hoofd stelde van eene handelmaatschappij naar de Mississippi. In 1764 stond Frankrijk Louisiana tot aan de Mississippi aan Spanje af, maar kreeg het in 1802 terug. Daar echter dat land wegens zijne ligging, zijn klimaat en zijn bodem onder een krachtig bestuur gevaarlijk zou kunnen worden voor de Vereenigde Staten, kwam het Congrès in verzet tegen dien afstand en verkreeg volgens een verdrag, den 30sten April 1803 door Barbé-Marbois en Livingston gesloten, voor eene som van 15 millioen dollars zoowel de souvereiniteit van het stadsgebied New-Orleans als in het algemeen van het geheele land, gelijk het te voren bezeten was door Spanje.
