Liparische Eilanden (De), door de Ouden ook Aeolische Eilanden geheeten, liggen ten getale van 12 in de Middellandsche Zee ten noorden van Sicilië, behooren tot de Italiaansche provincie Messina en tellen omstreeks 20000 inwoners. De voornaamste zijn Lipari, Volcano, Panaria, Stromboli, Salina, Felicudi, Alicudi en Ustica. Waarschijnlijk zijn zij door de werking der vulcanische krachten ontstaan, zoodat de oude dichters ze beschouwden als de werkplaats van Hephaestus (Vulcanus) en tevens als den zetel van Aeolus. Men vindt er een overvloed van wijn, rozijnen, krenten, vijgen, katoen, patrijzen, konijnen, visschen, puimsteen en zwavel.
Lipari, met eene oppervlakte van 5 geogr. m{jl, is vruchtbaar, bezit warme bronnen, en levert eene uitmuntende malvezij. De handel is er zeer levendig, en de hoofdstad Lipari telt ruim 5000 inwoners. Men heeft er 2 havens en een kasteel op een hoogen berg. —Volcano en Stromboli dragen vuurspuwende bergen, en op laatstgenoemd eiland is de vulcaan onophoudelijk werkzaam. In een uitgedoofden krater aldaar vindt men boorzuur. Felicudi, het hoogste der 12 eilanden, verheft zich 900 Ned. el boven de oppervlakte der zee. De witte puimsteen vormt er een belangrijk handelsartikel.
