Laynez (Jacobus), tweede generaal van de Orde der Jezuïeten en de opsteller van de statuten dier Orde, werd geboren in 1512 te Almancario bij Siguenza in Castilië en studeerde te Alcala en te Parijs, waar hij zich op het naauwst met Loyola verbond. Beiden besloten om zich met eenige anderen naar Turkije te begeven, om aan de Mohammedanen het evangelie te verkondigen, en vervolgens Jerusalem te bezoeken. Een oorlog met de Porte verhinderde de uitvoering van dit plan, en nu vormden zij in 1536 te Venetië het besluit, om eene vereeniging te stichten, welke zich tot doel stelde, het volk op te voeden in den geest der R. Katholieke Kerk. Daar Laynez veel meer kennis en schranderheid bezat dan Loyola, ontwierp hij de statuten der vereeniging, welke in 1539 te Rome tot stand kwam, en hij wist haar door zijn onbaatzuchtigen ijver aan te bevelen bij het volk.
Nadat de Orde in 1540 door paus Paulus III bekrachtigd was, verkoos men, op aandrang van Laynez, den dweepzieken Loyola tot eersten generaal. Voorts volbragt Laynez onderscheidene reizen, om de uitbreiding der vereeniging te bevorderen, en betoonde vooral op het concilie van Trente zijn ijver voor de belangen van den Heiligen Stoel. Den cardinaalshoed, hem door Paulus lIl aangeboden, wees hij van de hand, maar in 1556 werd hij als generaal zijner Orde de opvolger van Loyola. In 1561 begaf hij zich met cardinaal Ferrara naar Frankrijk, om er voor de uitroeping der ketters te zorgen. In de beruchte vergadering te Poissy was hij intusschen de eenige, die nog luisterde naar de stem der rede en der menschelijkheid. Het gevolg van deze reis was de toelating der Jezuïeten in Frankrijk, hoewel onder eenige beperkende bepalingen. Nadat hij eindelijk op het concilie te Trente gestreden had voor de suprematie van den bisschop te Rome over de andere bisschoppen, keerde hij naar Rome terug, waar hij zich uitsluitend wijdde aan de belangen zijner Orde en den 19den Januarij 1565 overleed.
