Koudwatergeneeskunde (De), ook hydiatriek en hydrotherapie genaamd, is de stelselmatige zoo inals uitwendige aanwending van gewoon koud putwater tot genezing van verschillende ongesteldheden. Zij is het eerst in zwang gebragt door den landbouwer Vvncenz Priesznitz te Grüfenberg bij Freienwalde in Oostenrijksch Silézië in de eerste helft dezer eeuw en vervolgens op de wetenschappelijke geneeskunde toegepast. Men bedient zich daarbij van koud water, hetzij als drank in vrij groote hoeveelheid, hetzij als bad, stortbad, wasschingen, omslagen en inwikkelingen. Men meent dat het drinken van veel water de stofwisseling bevordert, de ophooping van bloed in het onderlijf verhindert, de afscheidingen bespoedigt, en schadelijke vaste stoffen oplost.
De baden worden als volle, halve en gedeeltelijke baden gebruikt. De volle baden dienen niet alleen tot reiniging der huid, maar ook tot afkoeling van het bloed; zij brengen het bloed naar de inwendige deelen des ligchaams en prikkelen de huid, hetwelk een zegenrijken invloed heeft op de werking van het hart en van de zenuwen. Bij de gedeeltelijke baden wil men werken op een afzonderlijk deel des ligchaams, en stortbaden verhoogen de prikkeling der huid. Omslagen van met koud water bevochtigde doeken bezigt men tot verwijdering van ontstekingachtige aandoeningen. Eindelijk wikkelt men geheel het naakte ligchaam ook wel in een met koudwater bevochtigd en slap uitgewrongen laken en bedekt daarna den lijder met wollen dekens en geeft hem koud water te drinken, zoodat er eerlang eene sterke uitwaseming ontstaat, die wel eens weldadige gevolgen heeft.
