Karadsjitsj (Woek Stephanowitsj), een zeer verdienstelijk Serbisch schrijver, geboren den 26sten October (ouden stijl) 1787 te Trtsjitsj op het gebied Jadar van het tegenwoordige vorstendom Serbië, nam in 1804 deel aan de nationale beweging en bewees gedurende den opstand onder Kara-Georg aan zijn vaderland gewigtige diensten. Eerst was hij secretaris bij den weinig ontwikkelden Georg Kjoertsjia, daarna bij Jacob Nenadoioitsj, zag zich toen geplaatst aan de kanselarij van den Serbischen Senaat te Belgrado en werd met velerlei zendingen belast. Ten gevolge van de catastrophe van 1813 moest hij met vele anderen naar Oostenrijksch grondgebied de wijk nemen. Hier vestigde hij zich te Weenen, legde er zich met ijver toe op de beoefening der wetenschappen, en overleed den 7den Februarij 1864.
Gedurende dit laatste tijdperk van zijn leven gaf hij een groot aantal werken in het licht en werd de wetenschappelijke schepper der Serbische spraakkunst en lexicographie. Ook leverde hij, op aansporing van het Bijbelgenootschap, eene uitstekende vertaling van het Nieuwe Testament in het Serbisch. Eindelijk schreef hij onderscheidene werken, die betrekking hebben op de geschiedenis van Serbië.
